Reactie op level 4: Ruud Bouman
Klein is het nieuwe Groot
Bij deze titel moet ik denken aan een commercial van de Triodos Bank. Die commercial was één van de dingen die ons een tijd geleden inspireerden toen we begonnen met LifeSpots, de ondersteuning van vrijwilligersinitiatieven voor jongeren in de buurt.
We hadden grote plannen en een grote droom, maar hoe gaven we daar woorden aan? Het filmpje hielp ons enorm om het gevoel wat we deelden te vatten in woorden en beelden.
Het filmpje begint met de woorden: ‘We leven in een geweldige tijd, dat hoor je niet vaak, op het nieuws, of in de krant. Daarom zeg ik het nog maar een keer: We leven in een geweldige tijd.’
En dat is ook zo. Er gebeuren mooie dingen. Mensen zijn het beu om af te wachten en beginnen zelf vanalles. Dichtbij en klein. Ik geef je drie voorbeelden die dit beeld versterken.
In zijn boek Life inc. Schrijft Douglas Rushkoff over het creëren van waarde en de omkeer van consument naar producent. Die verandering ziet hij op veel plekken in het klein gebeuren. Hij verklaart dat steeds meer mensen door corporatisme hun vertrouwen zijn kwijtgeraakt in de wereld om hen heen. Dat zij zich verstrikt voelen in een systeem wat niet om hen persoonlijk geeft, maar slechts om hun geld. Een systeem waarin de zwakkere geen plaats heeft omdat die niet genoeg bijdraagt. Waarin waarde aan de samenleving wordt onttrokken in plaats van wordt toegevoegd.
Rushkoff verklaart dat de enige manier om dit systeem de baas te kunnen het creëren van waarde is. Niet het creëren van geld, maar het creëren van waarde. Door van waarde te zijn voor de mensen in hun directe omgeving, gaan er andere wetten gelden en zien mensen de zin van het leven en de bijdrage die zij daaraan leveren opnieuw in. Mensen worden producent in kleine ketens en krijgen direct waardering voor wat ze doen. Ook hebben ze invloed op het maakproces wanneer ze dat willen. Het leveren van een wezenlijke bijdrage aan de eigen leefwereld zorgt voor meer verantwoordelijkheid bij mensen zelf. Hierdoor gaan ze betere dingen maken en is er meer oog voor duurzaamheid en leefbaarheid.
Het sluit ook aan bij de gedachten van Benjamin Barber, Amerikaans Politicoloog. Hij pleit in zijn boek If Mayors Ruled the World voor de oplossing van globale problemen door burgermeesters van lokale steden. Doordat grote problemen zoals klimaatverandering, immigratie, globale markten, technologie, terrorisme en ziekten vaak landelijke grenzen overstijgen, schiet landelijke politiek vaak te kort.
Hij noemt steden van oudsher de wieg van de democratie. De publieke plaatsen waar burgers participanten worden en waar we onze rechten verkennen en bouwen aan de samenleving waar we naar verlangen. Hij benoemt mensen als ‘urban species’. Een ras wat zoekt naar gemeenschap en wat binnen die gemeenschappen hun leven inrichten.
In die steden ziet hij ook de oplossing van deze problemen het best vorm krijgen. Doordat burgermeesters hun tijd vooral steken in een praktische oplossing van deze vraagstukken is deze aanpak veel effectiever.
Opnieuw de beweging waarbij grote dingen in het klein worden opgelost. Dichterbij mensen. Dichterbij de bron. Dat is niet nieuw, maar wel iets wat we zijn kwijtgeraakt. Het inspireert mij enorm om in dit perspectief naar de dingen te kijken. Met grote wereldvragen kun je op het eerste gezicht weinig, maar als je het in kleine stappen opdeelt en met veel mensen tegelijk doet, gebeurt en veel meer dan je kunt voorstellen.
Een Bijbeltekst die ons vanaf het begin van LifeSpots heeft geïnspireerd staat in Jesaja 43:19
Zie, ik ga iets nieuws verrichten,
nu ontkiemt het – heb je het nog niet gemerkt?
Ik baan een weg door de woestijn,
maak rivieren in de wildernis.
God is aan het woord. Hij gaat iets nieuws doen. En niet zomaar. Hij baant weg door de woestijn en brengt water in de wildernis. Maar het mooie is, dat het al begonnen is. Het is Zijn plan en wij mogen het opmerken, ernaar kijken en ons laten inschakelen.
Ik zie dat ook terug in het verhaal van de mensheid in Gods perspectief. Het begint klein. In een tuin, in een stal en het groeit uit. Van 2 kinderen naar 6 miljard, van 12 discipelen naar 1,2 miljard gelovigen in 2012. Aantallen die ik wel kan uitspreken, maar niet kan overzien.
Wat ik wel kan overzien zijn mijn vrouw en kinderen, de twintigers die op onze 20+ groep bij ons thuis komen. En de pioniers van LifeSpots die ik begeleid bij hun initiatieven in het land. Wat ik ook kan overzien zijn de beslissingen die we nemen in het leidersteam van Youth for Christ en de adviezen die we in de WMO adviesraad geven. De gesprekken die ik heb met mijn buren en de vrienden die ik maak in allerlei verbanden. Het gevoel wat zij mij geven en ik hen. Op die manier draag ik mijn steentje bij aan de grote wereld.
Is dat ook niet wat Jezus bedoelt met worden als een kind. Dat je leert om opnieuw te kijken naar de wereld om je heen. Zoals een kind. dichterbij de mensen om je heen. Als rolmodel voor kinderen, jongeren en volwassenen in je buurt. Terwijl je opmerkzaam bent voor de kleine dingen die al begonnen zijn, Gods stem en zijn aanwijzingen.
Heeft Jezus dan Lievelingen. Jazeker heeft Hij die! Hij zegt het zelf. Je bent zijn geliefde zoon of dochter als je Hem kent. Hij is tegelijkertijd niet gekomen voor mensen die Hem niet nodig hebben, maar voor mensen die weten dat ze het niet alleen kunnen. Sluit hij daarmee dan mensen uit?
Als ik kijk naar de grote problemen waar onze wereld mee kampt, kom ik tot de conclusie dat we als mensheid tekort schieten. We zijn nog nooit met zoveel mensen tegelijkertijd op deze planeet geweest. En tegelijkertijd slagen we er niet in de grote problemen op te lossen. Er zijn meer vluchtelingen dan ooit en er is meer ongelijkheid dan voorheen. We falen. Dus we hebben Hem nodig, overduidelijk! In het klein, om grote dingen te bewerkstelligen. Door zout en licht te zijn in onze donkere, smakeloze samenleving.
Ruud Bouman