Met een spelletje de kerkbank uit

Hoe krijg je christenen zover dat ze zich uit hun veilige wereldje richting hun niet-gelovige omgeving bewegen? Roald Schaap brak er zijn hoofd over. Tot hij op het idee kwam om er een spelletje van te maken. 

Geen zeepkistje

Daarmee bedoelt Roald niet dat je op een zeepkistje op de hoek van de straat moet gaan staan. “Ik pleit voor échte ontmoeting; dus niet alleen praten, maar vooral ook luisteren. Dat is moeilijker en ook veel spannender. Een hele grote uitdaging. Een spelletje helpt je om die stap te zetten; de grote uitdaging wordt in allemaal kleine stapjes verdeeld, en zo kom je verder dan je zelf ooit had gedacht.”

Een spelletje? Hoe ziet dat er dan uit?

“Als groep christenen – bijvoorbeeld als kring of huiskerk – geef je elkaar tien weken lang iedere week een aantal uitdagingen. Hoe meer mensen van je groep die uitdagingen aangaan, hoe meer punten je krijgt, en hoe verder je komt op een speelbord.” Kun je een voorbeeld noemen? “Een van de uitdagingen is het schrijven van een bedankkaartje aan de vuilnisman – iemand aan wie je normaal gesproken helemaal voorbij leeft. Helemaal niet moeilijk, maar wel een stap naar buiten.” Wat is het uiteindelijke doel van het spel? “Niet zozeer dat je buurman tot geloof komt – al zou dat een prachtig neveneffect zijn. Maar vooral dat we onszelf uitdagen verder te kijken dan onze neus lang is, zodat het steeds makkelijker wordt om met de buurman te barbecueën of voetbal te kijken en een goed gesprek over het leven te hebben.”

Vanaf september is er wekelijks een spelopdracht die je als groep kan spelen. Houdt de EO visie in de gaten. En volg het spel online op eo.nl/binnenstebuiten